Yalnızlık Şiirleri
ŞİİR – YALNZILIĞA DA SENİ KATMIŞIM
Yalnızlığa da seni katmışım.
Sen’le yaşamışım,
Yalnızlığı da.
Fark edince içine çöktü göğsüm
İçine çöktü diyebilirim ancak,
Çünkü bu hissi oldum olası tarif edemiyorum
-ve bu hissi oldun olası yaşıyorum.
Bu elimdeki şarap,
Masamdaki garip dağınıklık,
Tutam tutam parçalar,
İnsan parçaları…
Karşımdaki kırık iskemle…
Karşımdaki kırık iskemle boş, çok uzun zamandır.
Bana bir şey söylemek ister gibi susuyor.
Gerçi, susması bile çok şey anlatıyor.
Bomboş.
Kırık olduğundan değil.
Kimse başka bir adama şiirler yazan bir kadınla,
Yaşamak istemez, kırık bir iskemlede.
Ben de o iskemleye oturtmam zaten,
Kimseyi…
Yalnızlığa da seni katmışım.
Sen’le yaşamışım ,
Yalnızlığı da.
İki kişilik bir yalnızlık,
Fark edince yitirdim gözlerimi.
Gözlerim,
Bir katliamın ortasında terk edilmiş gibi bakarlar kimi zaman.
Göz kapaklarımın arasına yokluk türküleri sıkıştırırım,
Türküler dizginler sancıları,
Belki de ayrılıktan daha büyük sancılar var.
Kimse derdinin üzerine dert dinlemek istemez, bilirim.
Ben de derdimi kimseye açmam zaten.
Yalnızlığa da seni katmışım.
Sen’le yaşamışım yalnızlığı da;
İyi halt etmişim doğrusu,
Ama, yalnızlık da güzelmiş,
Seninle.
Konuk Yazar: Elif Maden
2 Comments
Yalnızlık tuzlu bir şeyken hata edip şeker katmışız. Utanmadan da bundan zevk almışız.
Yalnızlık tuzlu bir şeyken hata edip şeker katmışız. Utanmadan da bundan zevk almışız.